Hani Aziz Nesin'in bir tarzı vardır, okuyanı rahatsız eder (düşündürür, sorgulatır) aynı zamanda düşüncelerindeki samimiyetini derinden hissedersiniz. Aziz Nesin'in birlikte yaşayıp birlikte öldüklerini kah övgüyle kah yergiyle anlattığı okunması gereken bir kitap. Sanırım beni en çok etkileyen kısım Kemal Tahir'in eşinin Aziz Nesin'e ölüm haberini "Kemal uyudu, bir daha uyanmayacak" cümleleriyle iletmesiydi. Bir ölüm bu kadar naif anlatılabilir mi? Kitap genel olarak güzeldi ancak tekrarlara çok düşülmüş olması ve notlar kısmı beni biraz yordu. Bunun dışında "ben" duygusu ağırlıklıymış gibi geldi bana. Tabi ki bu benim çıkarımım yanlışta olabilir. Sabahattin Ali'nin kimliğini tehşis etmek için çağrıldığında başta bir takım kaygılar nedeniyle bilmiyormuş gibi yapmasını haklı gösteren gerekçeleri var kendince. Ama orada kendini eleştirmiyor. Aziz Nesin sadece yaşadığı dünyaya değil kendine karşıda sorgulayıcı ve eleştirel yaklaştığı için bu kısım benim çok dikkatimi çekti. Bu kitap sayesinde bir çok değerli insanı duyma, merak etme ve araştırma imkanı kazandım.