Kemal Hoca’nın bitmeyen, bir yerlerde süren, sürdüğüne inandığınız bir hikayesine daha konuk olmak kederli ve keyifliydi yine.. Biten hikayeler anlatmaz o hiç; avutulmamış çocukları, bedeni büyümüş lakin avunamayan yanlarıyla oracıkta eksilmiş çocukları, dışarıda çok kalmış da hevesini almış çocukları onun kaleminden okumak bir okuyucu olarak daima farklı hissettirir velakin öyledir de. Şiirleriyle tanıştığım içimi dökmüşüm gibi hissettiğim kalemi, benim için büyük bir boşluğun doldurulması imgesel dünyamda.. Okurlarının da özel olduğuna inanıyorum. Selam ve sevgiyle..