Son derece saf ve iyi bir insan olan Prens Mişkin’in epilepsi hastalığı olması, Dostoyevski’nin kendinden kattığı bir karakteri gösteriyor. Budala olarak görülmesi ise, çevresindeki yüksek zümreden insanların kibarlık kavramını küçümsemesinden ve anlamamasından ileri geliyor. Toplumdaki genel nezaket ve anlayışın aptallık olarak yargılanması meselesinin bu eserde çok iyi ele alındığı düşüncesindeyim.
Romandaki kişilerin davranışlarının ruhlarıyla örüntülü bir incelikle yazılmış olması, yazarın ince eleyip sık dokuduğunu ve hassas bir düşünce yapısına sahip olduğunu kanıtlar nitelikte.
