Daha fazla veya daha az puan vermek de çok ince bir çizgide mümkündü. Ancak tam olarak bu puanı hak ettiğini düşünüyorum. Çok güzel bir hikaye var kitapta. Palome adında intihara eğilimli 12 yaşında bir kızın, entelektüelliğini saklamaya çalışan bir kapıcıyla dost olma aşamalarını okuyoruz. Dost olmadan önce her iki karakteri de 150 sayfaya yakın tanıtıyor, yazar. Hem de her ikisininde her şey hakkında düşünceleriyle. Üstelik ayırt edebilelim diye ikisinin düşüncelerini de farklı puntolalarla yazmış. Bu kadar güzel bir hikaye varken 150 sayfanın ikisinin de entelektüel düşünceleriyle geçmesinin haksızlık olduğu kanısındayım. Biraz daha bu ikilinin dostluğuna odaklanıp bunun keyfini çıkarma fırsatı verebilirdi bize. Üstelik ikisinin de entelektüel düşünceleri bana bile fazla geldi. Bazı yerleri hiç anlamadım. Allah'tan Anna Kareninayı okumuşum. Kitapta çok yoğun bir Anna Karenina güzellemesi hakim. (Haklı olarak.) Beklenmedik bir finalle de son buldu. Çok hoşuma gitti ama başında da söylediğim gibi bu 150 sayfa tanıtım bana aşırı geldi. He bu kadar tanıtmasa belki bu ikilinin kavuşması bu kadar değerli olmazdı belki ama yine de bana fazla geldi. Ancak özetle çok güzel ve okunması gereken bir kitap diyebilirim.