Hüzünlüsün biliyorum,
Parıltısı yok eskisi gibi altın rengi kubbelerinin
Ki huzmeleri sürur verirdi.
Azametinden kem gözler ya hırsından çıldırır
Ya korkudan erirdi.
Böyle durma!
Kırgın,
Küskün,
Ve uzak...
Sen mahzunsan tüm şehirleri mahzun dünyanın,
Haysiyeti muallâ şehir.