Hayat insanların duygularını tıpkı dağlar, tepeler gibi şöyle veya böyle erozyona uğratıyor.Sonbaharda solan çiçekler gibi duygularımızın da giderek suyu çekiliyor, sararıyor, kuruyor.Bazı insanlarda bu çok daha belirgin oluyor.Katılaşıyor insanlar, esnekliği, yumuşaklığı kayboluyor.