İçinde bir sürü manyağın mesken tuttuğu bir kitap okudum. Kimisi cehaletten kimisi hastalığından kimisi sevginin geçirgenliğini bilemeyip bebeğine ot gibi bakmasından kaynaklı bir sürü sorun yumağı hayatların anlatıldığı vakalar. Sevgili büyüklerimiz derdi hep. Bebek her ağladığında yanında bitme. Oyuncak eder diye. Bu tavrın ne kadar yanlış
