Başkaldırmak yaşamaktan değerlidir.
Gris' yi ele vermektense gebermeyi yeğ tutuyordum. Niçin? Artık Ramon Gris’yi sevmiyordum. Ona olan dostluğum Concha'ya olan aşkımla, yaşamak tutkumla birlikte gün doğmadan az önce ölüp gitmişti. Kuşkusuz ona hep değer veriyordum, yiğit bir adamdı. Ama onun yerine ölmeyi kabul edişimin nedeni bu değildi; hayatı benimkinden daha değerli değildi. Hiçbir hayatın değeri yoktu. Tutup bir adamı duvara dayıyorlar, sonra da geberip gidene kadar üstüne ateş ediyorlardı. İster bu adam ben olayım, ister Gris olsun, ister bir başkası, hep aynıydı. İspanya söz konusu olunca, Gris’nin benden daha işe yarar bir insan olduğunu biliyordum, ama İspanya ve kargaşa vız geliyordu bana. Artık hiçbir şeyin önemi yoktu. Gelgelelim ben buradaydım. Gris’yi ele vererek de postu kurtarabilirdim ve bunu yapmayı reddediyordum, hatta bunu gülünç bile buluyordum; inat yüzündendi bu. “Dik başlılık etmek gerek!” diye düşünüyordum. İçime tuhaf bir sevinç doluyordu.
Sayfa 34Kitabı okudu
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.