Bu Kitap Sabahattin Ali ile ilk karşılaşmamız oldu. Ne kadar geç kalmışım Raif efendi gibiyim. Soluksuz okudum özellikle son 75 sayfasında bir an bile bırakamadım....Kitap bitti ah be raif efendi diyerek geçtim evin balkonuna sigaramı yaktım. Düşen yağmur taneleri ellime geldiğinde kendimi berlinde Maria Puderin yanında buldum...İçeri girdiğimde ise kitaptan anladığım tek şeyi sorguladım..Sevdiğinin kıymetini bilmek ve geç kalmamak olmuştu. Bundan sonra Raif efendi gibi mağrur suskun bir adım sonrasını düşünememek yok....
