Eslafımızın güzel huylarından biri de kendi şahsî fikirlerini, dinin sabitelerinden ayırma konusundaki özenleriydi. Onlar, bir görüş ortaya koyduğunda “şayet doğru ise Allah'ın lütfudur, yanlış ise benden ve şeytandandır” derlerdi. Ulemâ bir meselede son sözü hep Allah'a havâle ederek “vallahu a'lem / Allah daha iyi bilir" derlerdi. Eskilerin atıf harfi ve ism-i tafdil şeklinde söylediği bu söz şimdilerde -sanki- kasem şeklinde ve muzarî fiille söyleniyor: “Vallahi a'lemu / vallahi ben biliyorum!”
Sayfa 165Kitabı okudu
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.