Atletler,Nadiren de olsa soluk soluğa kalmış şişman ya da yaşlı bir yol kenarı koşucusunu denk geldiklerinde mahcubiyet oluşturmamak ,gösteriş yapıyormuş havası vermemek için(yavaşlamak söz konusu bile değil di)otomatik olarak şakalarının tonunu yumşatırdı.Gerçekte aynı ruhun uzaktan kuzenleri sayılan bu koşuculara saygı duyarlardı,onlar ki bu çevrenin iç yüzünü diğer insanlara nazaran az da olsa sezinlemiş sayılırlar dı.Buna rağmen atletler ancak bir pumanın kediciğe benzediği kadar benzerdi.Aralarında ki fark,halının üzerinde tembelce esnemekle,ormanda taze et peşinde koşmaktan ibaretti.
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.