Mihail Lermontov kitabın önsözünde; "İnsanların tatlıyla beslendiği yeter; bundan mideleri bile bozuldu. Biraz acı ilaç, katı gerçekler gerek onlara" diyor. 1840 yılında yazılmış bu roman günümüzde okunduğunda daha anlamlı çünkü gerçek Peçorin'ler aramızda ve çoğalarak insanların iyi duygularını katletmeye devam ediyorlar. İlk bölümde Bela ve Peçorin aşkını Peçorin'in yakın dostu Maksim Maksimiç anlatıyor bize. Dürüst bir adamın ağzından güzel bir aşk hikayesiyle başlıyor. Daha sonra Peçorin'in günlükleriyle devam ediyor kitap ve kalbi kötülük dolu ama kendine karşı dürüst bir adamın hissettiklerini okuyoruz. Bir adamın kötülüğe nasıl sürüklendiğini anlatmak için öyle güzel cümleler kullanılmış ki bir yerden sonra Peçorin'e kızamadım bile. "Bütün dünyayı sevmeye hazırdım; değerlendiren çıkmadı: böylelikle nefret etmeyi öğrendim." Ya da "alaya alınmaktan korktuğum için, en iyi duygularımı yüreğimin derinlerine gömdüm. Orada silinip gittiler." Gibi. İlk sayfadan, son sayfaya kadar etkileyici, harika bir kitap okudum. Yüksek beklentiyle başladığım kitaplar genelde beklentimin altında kalır ama bu sefer fazlasını bile buldum.

Zamanımızın Bir KahramanıMihail Yuryeviç Lermontov · Can Yayınları · 20204,498 okunma

·

155 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yağmur