“İnsan yalnızdı, çaresizdi. Bitkiler gibi kök verip yüzyıllarca dünyaya tutunamıyor ya da hayvanlar kadar mükemmel koku alamıyor; hızlı koşamıyor, uzakları göremiyor, kanatlanıp uçamıyordu.
...
İnsan bu eksikli tabiatı icabı bencildi. Bu bencillik de onu kötü yapmaya yetiyordu. Öyle ki kötü olmak çok kolay, bir anda insanın içinden boşanıverecek kadar doğal ve dizginsizdi ama iyi olmak işin çaba gerekiyordu.”
Sayfa 120Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.