“En sonunda yanlış bir asırda yanlış bir gezegende doğmuş olduğuma kanaat getirdim.“
49, ikinci ölümüm böyle oldu- hastaneye geldiğimde başım canlı bir yaraydı. Yarılmış dudaklarimin arasından saçma sapan sözler dökülüyordu. Hissettiğim acı o kadar yoğundu ki içime acıdan başka hickimse sığamazdı. Ve tek istediğim vardı bir an önce ölmek, çünkü ölüm çekmekte olduğum dertten daha az acı verecekti. Ne var ki, ertesi sabah canlı uyanmak hoşuma gitti. Ateşim düşmüştü. Beni uzun süre orada tuttular sanırım tek sıtma vakası bendim. Hayatımı kurtaran damarlarıma bir ata yetecek dozda enjekte ettikleri kinin olmuştu. Yavaş yavaş iyilesiyordum. ama beni korkutan ateşin geri gelmesiydi. Doktorun kolunu sıktım ve olmeme izin vermemesini söyledim. Çünkü artık ölmek istemiyordum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.