Anlıyorum ki her okunan eserde insan kendine yeni, anlamlı bir terim çıkarıyor. Oblomovluktan sonra şimdi de Karamazovluk. Kitabı incelememde aslen hiçbir mantık göremiyorum öyle büyük yazar, gerçekten insan bu nasıl bir zeka demekten kendini alamıyor. Dostoyevski öyle bir aile yaratmış ki içerisinde bir toplumun belki de tüm insanlığın varolduğundan beri taşıdığı tüm kötülükleri barındırabilen bir aile. Bu babadan dünyaya gelen o kanı taşıyan çocukların belki kan bağından dolayı olmasa bile nasıl benzerlik gösterdiğini gösteriyor. Bugünün gençleri ve gelecek nesiller bu kitapları okuyup, ”Sadece hayat veren değil, hayat verip hak eden, anne/baba adını taşıyabilir.” cümlesini hayata geçirecektir.
Emeğine sağlık Dostoyevski...
