Helen Teyzem'i suçlayacaksam önce babasını, sonra da küçükken onunla oynayan aile dostunu suçlamam gerekir. Ve sonra onunla takılan kişiyi. Ve Tanrı'yı, tüm bunları ve çok daha kötülerini durdurmadığı için. Bunu bir süreliğine yaptım ama sonra kaldıramamaya başladım. Çünkü bir yere varmıyordu, mesele bu değildi ki!
Olduğum kişi olmamın sebebi Helen Teyzem'in bana davranış şekli değil. Her şey biraz durulduğunda bunu fark ettim. Ve bence bunu bilmek önemli. Bu düşünce bir şeyleri bir araya getirip açıklığa kavuşturdu. Beni yanlış anlama başıma gelenler önemsizdi demiyorum. Ayrıca bunu hatırlamam gerekiyordu. Ama doktorumun anlattığı alkolik babaları olan iki kardeşin hikayesindeki gibi. Biri hiç içmeyen başarılı bir marangoz olmuş. Diğeri babası kadar kötü bir alkolik. İlkine neden içmediğini sorduklarında, içkinin babasına yaptıklarını gördükten sonra kendisini bu duruma asla sokmayacağına karar verdiğini söylemiş. Diğeriyse içmeyi babasının kucağında öğrendiğini belirtmiş. Yani sanırım olduğumuz kişi olmamamızın birçok sebebi var ve belki de bu sebeplerin çoğunu hiç bilemeyeceğiz. Ama nereden geldiğimizi seçemesek de nereye gidebileceğimizi seçebiliriz. Yine de bir şeyler yapabiliriz. Ve yaptıklarımızla ilgili iyi hissedebiliriz.
Sayfa 274
··
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.