Gönderi
Tiyatro oyununu izledikten sonra kitabını okunduğumda böylesi etkilenmeyi beklemiyordum. Reis bey nefsini tanıyan dipten göklere ulaşan bir karakter. Bir uçtan diğer uca geçişteki sergüzeştini okuyoruz kitapta. Ne acılı ne hüzünlü bir hikayesi var. Bir hatanın, bir vicdan azabının onu doğruya eriştireceğini nereden bilebilirdi ki Reis Bey? Biz de bilemiyoruz. Kötü anılar dediklerimiz belki bizi de Reis Bey gibi doğruya yöneltecek birer nasiptir, acaba kaç defa kaçırdık o fırsatları?
Ya merhamet? Merhametin ne olduğunu öğrenmek nasip oldu mu bize, bilemiyorum. Çünkü Reis Bey vesilesiyle tekrar anladım ki merhamet kötüden alıkoyup iyiye yönlendirmeyi gerektirir. Bu sorumluluğu ne kadar alıyoruz ve ne kadar yaşıyoruz? Bunun cevabı merhameti ne derece anladığımızı yahut yaşadığımızı gösterecek.
Reis Bey kalbin ateşini bulunca hemen değişeceğini söylüyor çünkü diyor dünyanın en sert ve en yumuşak madenidir kalp.. (s.76) Kalbin hidayeti bulması ateşini bulmasına bağlı demek. Reis Bey için bu bir vicdan azabı bizim için ne ola?
"Acımak düşünmektir, acımak bulmaktır. Acıyın, yeter!" (s.82)
Merhametten her zaman maraz doğmuyor. Çünkü merhamet sünnetullahtandır. Yağmur rahmet rüzgar rahmet hayvan bitki dağ taş hep rahmet.. Bunca rahmet içinde merhametten yoksun olmak ne büyük hüsran. Merhametin kemâli kul olmayı bilmekte. Kul olan rahmeti tefekkür eder ve kul olan hatayı merhametle karşılamayı öğrenir. Kendinden bilir insan, merhamet abı hayattır.
Reis bey için çok şey yazılır. Fakat onu anlamak için yaşamak lazım. Merhameti anlayan ve yaşayanlardan olmak nasip olsun. İstifadeli okumalar.
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.