"Benim yüzümden her şeyi feda ettin. Mutsuz olduğun için kendimi hiç affedemiyorum."
Anna, Vronski'ye yaklaşıp heyecan dolu bir gülücükle ona bakarak, "Ben mi mutsuzum?" dedi. "Ben, yiyecek verilen bir aç gibiyim. Üşüyordur, elbiseleri yırtık pırtıktır, utanıyordur belki ama mutsuz değildir. Ben mi mutsuzum? Hayır, işte benim mutluluğum..."