Gönderi

Visal, Zeliha Eren
"Düşman olmamız ne kadar da yazık. Hâlbuki çok iyi müttefikler olabilirdik." Dudakları birbirinden ayrıldığında ilk konuşan Azra olmuştu. Kadının söylediklerini duyunca, doğrularak onun gözlerine bakan Mert'in yüzü Berlin Duvarı kadar duygu yüklüydü. Azra o an adamın ne düşündüğünü bilmek istedi. Ama buna zamanı yoktu. Bu yüzden içi acıyarak da olsa elindeki minik iğneyi adamın boynuna sapladı. Mert'in yüzü öfkeyle kasıldı fakat tek kelime edemeden üzerine bayılması uzun sürmedi. Azra kendini adamdan kurtararak ceketini giydi ve ayağa kalktı. Yapması gereken çok önemli bir işi vardı. Bu adamı arkada bırakmaktan nefret etse de öncelikleri farklıydı.
Sayfa 11 - Müptela YayınlarıKitabı okudu
·
35 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.