Şükrü Erbaş
Susmayı ne kadar seviyorsam o kadar severim ışıklara bakmayı. Tüm lambalarımı söndürür bir sitem gibi otururum. Belki küçücük bir mum, arada bir. Geceye yenilmemek için mi, geceyi çoğaltmak için mi, kim bilir… Yalnızlığın simsiyah gözleriyle bakarım. Dünyada ne kadar ayrılık varsa son sözlerini büyütür büyütürüm. Ey karşılıksız içtenlik, her aşkın üzerine oturduğu kaide sensin, bilirim… Susarak ya da konuşarak yaşadıklarımız, payını bizden geceleri alıyor sanırım.
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.