Gönderi
İlk sayfalarında "Cahit Zarifoğlu anlaşılmamak için mi yazıyor?" serzenişlerinde bulunduğum fakat ilerledikçe kendini bana açan ve yer yer ruhumu bana anlatan bir kitap oldu.
Kitabımız o çok bilindik ve kısa cümleyle başlıyor: Ne çok acı var. Cahit Zarifoğlu her ne kadar kitabın adına "Yaşamak" dediyse de kitapta ağırlıklı olarak acı ve hüzün var, bu yüzden giriş cümlesi bile kitabı özetler nitelikte. Cahit Zarifoğlu'nun oldukça içten ve samimi bir dille yazdığını düşündüğüm bu kitapta aslında birçok yerde kendimi buldum. Kendimi ve insanlığı... Yaşanan olaylar farklı olsa bile insanların duygularının ortak olduğunun ve kendi duygularım kadar çevremdekilerin duygularının da önemli olduğunun bir kez daha farkına vardım. Bunların dışında Necip Fazıl, Sezai Karakoç ve İsmet Özel gibi diğer şairlerimizden anekdotlar olması kitabı bir adım öne çıkarıyor.
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.