Dostoyevski'nin tek bir derdi var: insanlar, onlara ait tüm duygular ve davranışlar. O, insanın yoktan yere alelade hissedebileceği tüm duyguları açıkça söylüyor ve karşısında senin, benim ne düşündüğüm umrunda değil. O yalnızca kimsenin cesaret edemeyeceği gerçeklerden bahsediyor. İnsanın hiçliğinden, cehaletin verdiği zevkten, kendini sahip
