Kitap beni adeta kendi çocukluk yıllarıma götürdü. Kitaptaki sokak kavramı bizde siteydi. Kitaptaki sokaklar arasındaki maçlar bizde site maçları olarak geçiyordu. Altı kişilik efsane bir kadromuz vardı. Aynı kitaptaki gibi biz de bu maçları aşırı önemsiyorduk. Oynadığımız her siteyi yenmek istiyor, bunun için canla başla savaşıyorduk. Her maçın bitiş saati de akşam ezanının okunma anı olurdu. Vay be ne günlerdi, en dertsiz ve en mutlu günlerimizdi. O zamanki zamanlara bir günlüğüne de olsa gidip yine doya doya bir maç yapmak isterdim. Eminim benim gibi çoğu insan çocukluğunu özlemle anıyordur. Neyse anıları bir kenara koyup biz yine kitabımıza dönelim. Kitapla ilgili incelemem:
ahmedyasirorman.blogspot.com.tr/2016/10/ogullar...
