Alplerde bir otelin lobisindeyiz. İnsan ruhundaki gizli ve açık korkuları, endişeleri ve çelişkileri anlatmada usta bir yazar Zweig davet etti bizi! 11. Zweig kitabında beni neler bekliyor diye görmek için etrafa göz atıyorum. Bugüne yazdığı bütün kahramanlar içerde. Kimi endişeli, kimi gergin, kimi bir şeyler saklıyor gibi. Yazar hepsini daha önceden bir bir göstermiş bize. Sırları açığa çıktığı için biraz mahcup görünüyorlar. Hepsi diğerinin hikâyesini de okuduğu için biraz rahatlar sadece. Bu seferki sır daha yakıcı. İçeri ilk kim girerse merceği ona tutacağız. Baron lobiden içeri giriyor. Kendinden emin bir hali var, ana karakter o alabilir mi? Dünya onun etrafında döndüğü için, ilk bakışta ana karakterin o olduğu akla gelebilir. Oysa biz daha çok bir çocuğun etrafındaki olaylara bakışına şahit olacağız. Direk göstererek değil ama Zweig anlatımıyla ağır ağır nüfuz ederek… İnsan ruhunda kat kat merhaleler varmış ve biz adım adım o merkeze doğru ilerliyormuşuz gibi okuyacağız hikâyeyi. Çapkın bir baronun hedefine ilerlemek için kendine aracı olarak seçtiği Edgar’ın küçük dünyasına tutacak merceğini yazar. Çevresinde bulunan yetişkinlerin (Bir çocuğu kendi hedefi için aracı seçecek kadar küçülmüş bir büyüğün) dünyayı nasıl algıladığına şahit olacağız. Hani biz bazen çok ciddi konuları (Ne kadar ciddiyse artık!) aramızda konuşurken çocuklar kendi oyun dünyalarına gömülmüş diye onları yok sayarak rahat rahat anlatırız ya! Ya onlar da bir taraftan oyunlarını oynarken diğer taraftan bizi can kulağıyla dinliyor ve hayatı anlamaya çalışıyorlarsa! Onlar da bizim kendi oyunlarımızı oynadığımızı düşünüyorlarsa! “Çocuk olmak korkunç bir şey, her şeyi öylesine merak etmek ve kimseye soramamak.” Böyle düşünebilen bir çocuğun etrafında olan bitenden habersiz olduğunu düşünebilir miyiz? O halde kendi oyunlarımıza dönelim ama çocukları çok da hafife almayalım. Sandığımızdan daha fazla her şeyi görüyor olabilirler… Keyifli okumalar...

Yakıcı SırStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202042,1bin okunma

·

71 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülşen Birinci