Bence En zarif adamlardan biridir Zarifoğlu. Buhranları olmasına rağmen önemli bir davası var. Yalnızlığın ne olduğunu çok iyi biliyor ama yinede dayandığı üstün birşey de var. Aşk acısını da iyi biliyor ama çok üstler de bir sevdiği de var. İslamı tarafının da ağır bastığını bilmek gerekir. Son zamanlarda iyice artan Zarifoğlu hayranlığım sonucu Yedi güzel adam ve Hikaye kitaplarından sonra bu şiir kitabına başladım. Önceleri çok daha az anlarken, şimdi biraz daha fazla anladığımı düşünüyorum. Sanırım yavaş yavaş diline, üslubuna alışmaya başladım. Zarifoğlunun şiirlerinde değişik duygulara kapıldığım oluyor. Geceleri okumanın verdiği keyif daha ayrı olıyor. "Sevmek de yorulur" ve "Aylak göz " şiirleri en sevdiklerimdir. Diğerlerini de seviyorum ama bunların yeri bende ayrı. Bu şiirleri ilk kez Yedi Güzel Adam dizisinde duymuştum ayrıca. Her kitabında, şiirlerinin bir kısmında yalnızlık kelimesi ile karşılaşıyoruz. Ama burada anlatmak istediği yalnızlık kavramı günümüzde ki yalnızlık kavramından farklı olduğuna inanıyorum. Bir röportaj da Berat Hanımın anlattıklarına bakarsak Cahit Zarifoğlu aslında hayatında yalnız biri değilmiş. Eşi ve çocukları hep yanında olmuşlar. Arkadaşları ile sürekli berabermiş. Tabiri caizse Zarifoğlu kalabalıklar içinde yalnızmış... Bir arkadaşım ile bir şiirinde öyle güzel bir yer yakaladıktan sonra fark ettik ki islami bilgileri daha doğrusu tasavvuf bilgisi olan bir insan bu şiirleri daha iyi anlıyor. Buradan yola çıkarak şiirlerin de İslami unsurları da bolca yakalayabiliriz sonucuna vardım. Velhasıl Zarifoğlu güzel insan. Adı gibi o bir ACZ İnsanı...

İşaret ÇocuklarıCahit Zarifoğlu · Beyan Yayıncılık · 20194,283 okunma

·

74 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan