İstemedigim halde gidişlerini gördüğüm insanlar oldu. Bazılarını toprak aldı bir şey yapamadım hatta korkudan yanlarına bile gidemedim, bazılarını mesafeler aldı çok çabaladım gitmesinler diye sevgime, bize yazık olmasın diye çok çabaladım ama onlar da gitti, bazılarını başka insanlar aldı yaptıklarımı, sevgimi,hislerimi hiçe sayıp onlara gittiler.
Hani insanlar birine teselli verirken "bunları hepsi geçer, geçemeyecek şeyler değil" diyorlar ya hah işte bunlar geçmiyor. Ne olursa olsun hayatına yeni birini alsan dahi hep gidenlerden izler kalıyor.
Birinin sana ettiği iltifat, sana attığı bakış, belki bir fotoğraf, onun uğruna dökülmüş göz yaşı, toprağının kokusu, söylenen tek kelime. Bunların hepsi insanın içinde ukte kalıyor, ona benzeyen birini görünce gözlerinin dolması ya da ne biliyim onun adını taşıyan başka biri seni bulunduğun ortamdan soyutlayabiliyor. Velhasıl kelam hayatında, hayatımda, hayatımızda çok kaybettiklerimiz oldu isteyerek veya istemeyerek biz onlarda takılı kaldık onlar başkasında.
Yanlış anlama bu tekrar sevemeyeceğin anlamına gelmez seversin çok güzel seversin sadece gece kafanı yastığa koyduğunda aklına gelirler bazen, için acır, gözlerin dolar..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.