Kitaba göre kadınların ve bence erkekler tarafından da bakarsak anlatılanlara , erkeklerin de ortak konusu , başka bedenlerde aynı hikayeleri yasamaları
ve bakış acısının önemi ,
aslında herkes aynı cinsten bir hamur bence kim kimin hayatına girerse biri diğerine şekil veriyor ,kimisi heykel yapmada bir diğerini dönüştürmede çok usta gelistirmis kendini vazgeçmek lügatında yok illaki yapıyor çok uğraştıktan sonra baktı olmuyor incelik ve zarafetle uzaklaşıyor kendine de zarar vermiyor , kimisi ise çok acemi pes etmek yaşam biçimi olmuş deniyor bi kaç kere en sonunda da hamurla uğraşıp uğraşıp buruşturup atıyor ya da yaptığı heykel hiç bir şeye benzemiyor
çaba verip ihtişamlı bir heykele dönüştürmekte , hiç bir şeye benzetememek te seçim ama önce kendi heykelini yapmalı insan , her yaşadığın olayda unutma ki beden farklı beyin farklı hamur aynı...