Çocuğun kendisine aidiyet duymasını isteyen ebeveynler kıyaslarla oğlunu-kızını ruhen yormamalıdır.Kıyas somut veriler ışığında çocuğu kamçılamış ve başarıya götürmüş olsa da kişi içinde hep kaygı, mutsuzluk ve doyumsuzluk taşır.Böyle insanlar gergindir, mütebessim olamaz.
Asıl başarı, çocuğun ebeveynin yanında, evinde kendini rahat hissetmesi ve olduğu gibi kabul görmesidir.