Okunmayan, kelimenin tam anlamıyla yaşanılan bir kitap Uçurtma Avcısı. Olaylar, akış, betimleme öyle güzel ki karakterlerin yüzündeki hüznü görür gibi oluyorsunuz okurken. Atılan her bir bomba gözlerinizin önünde değiyor toprağa. Gökyüzünden geçen her bir savaş uçağı sizin üzerinizden geçiyor sanki... E haliyle, her şey böyle mükemmel olunca kitaptaki karakterler de o kadar gerçekçi geliyor ki gözünüze, onlara müdahale etmek istiyorsunuz. Dur diyorsunuz, gitme, yapma diyorsunuz, diyorsunuz ama ne çare... Herkes gibi ben de Emir'in bu kadar bencil, Hasan'ın da bu kadar iyi yürekli olmamasını isterdim. Özellikle Emir'in Hasan'a "Korkaksın!" diyerek nar fırlattığı, bunun üzerine Hasan'ın kendi kafasına narı vurup "İşte, tatmin oldun mu? Kendini daha iyi hissediyor musun?" deyip çekip gittiği bölümde çok etkilenmiştim. Bir konunun daha üzerinde durmak istiyorum; filmini izlemeyin desem yeridir. Kitapta çok fazla kan donduran, insanın tüylerini diken diken eden bölüm var ama filmde bu yok. Bütün diyaloglar, bütün olaylar kitaptakilerle aynı. Böyle olunca da insan filmde olayları açığa kavuşturacak bir iç ses, bir betimleyici arıyor sürekli. Daha net olayım. Kitabını okumadan önce filmini izleseydim kitabını okumaktan vazgeçerdim. Mesela Assef. Kitapta mavi gözlü, sarışın, iri yarı ve iliklerine kadar Alman bir oğlan. Filmde ise siyah gözlü, siyah saçlı, esmer, cılız bir Afgan. Ne düşünülerek böyle bir değişime girildi bilmiyorum ama yapılmamalıydı. Son olarak, eğer kötü olaylardan çok çabuk etkileniyorsanız ve etkisinden uzun süre çıkamıyorsanız okumayın. Yok ben okurum diyorsanız da hazırlıklı olun. İçiniz bol bol yanacak...

Uçurtma AvcısıKhaled Hosseini · Everest Yayınları · 2021165,2bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayten Ercan