Bugün Bursadayız.
Zelihayız, Zülaliz, Züleyhayız...
Psikolojik şiddet altında ezilmiş, aile tarafından sürekli baskı görmüş, hayatı bir labirent gibi yaşayıp tünelin bitmesini beklemiş kadınların biz.
Her zaman deriz ya insanın ağzı torba değil ki büzesin diye heh işte tam o noktada bu kitap karşıma çıktı.
İnsanlar hep konuşurlar, sürekli bir eleştiri ve yorum halindedirler.
Ama bu eleştirinin karşısındaki insanları ne türden yaramayacağını hiç merak etmezler, umursamazlar.
Onlar için söz ağızdan çıktıktan sonra unutulmaya yüz tutmuştur.
Peki ya o eleştiriyi haketmeden işitenler... Onlar belki de ömürleri boyunca onlara itilen damgalarla savaşmak zorunda kalırlar.
Yazar ilk kitabı olmasına rağmen inanılmaz akıcı ve oldukça kaliteli bir kitap ortaya çıkarmış.
Okurken tüylerimi diken diken eden ve her gerçekle sertçe yüzleştiğimiz bu kitabı herkesin okuması gerekiyor.
Mutlaka listelere eklensin.