Eşekarıları , diğer adıyla yargıçlarin, İÖ 422 de oynandığı sanılıyor. Atina devletinin adalet mekanizmasına eleştiriler getiriyor bu oyunda Aristophanes. Atina devletinde, meslekten yargıç ve avukatlar bulunmiyordu. Davaları kurayla seçilmiş yargıçlar görüyordu. Bu yargıçlar yurttaşlar arasından seciliyordu. Kaba bir hesap yapılmış bununla ilgili. Yaklaşık yurtas sayısının dörtte biri oranında yargıç bulunuyordu. Bu büyük bir rakam. Kalabalık bir yargıçlar topluluğu oluşturulmuş. Ayrıca bu yargiclara bir de ödenek verliyordu. Bu da oldukça karlı bir iş haline geliyor ister istemez. Böylece de adalet sistemi bozuluyor.
Şunu da belirtelim. O günkü Yunan kent devletlerinde en iyi durumda olan devlet Atina devleti. Diğer kent devletleri Atina'yi imrenerek seyrediyor. En büyüğü değil ama en imrenileni. Yani, en imrenilen devlette yaşanıyor bu olaylar.
Bu komedya da yargiclik yapan babasını bu işten vazgeçirmek için uğraşan bir adamın komik hallerini, aslında trajikomik hallerini görüyoruz. Her yolu denemiş adam, en sonunda da eve kapatıyor, dışarı çıkmasına izin vermiyor. Onunla konuşarak ikna etmeye çalışıyor. Yaptığının iyi bir şey olmadığını, devlet yönetimindeki birkaç kişiye hizmet etmekten başka bir işe yaramadigini, hatta onların uşağı olduğunu anlatmaya çalışıyor.
Bakalım ikna edebilmek mı?
Her yurttaş adalete güvenmek ister , adalete de guvenemezse ne yapar bu yurttaş? Ne yaparız?
EşekarılarıAristophanes · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2000117 okunma
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
