Çocukluk, adıyla sanıyla bir masumiyet çağıyken yetişkinliğe adım atmak adeta bir dönüşümden ibaret! Dönüşmelerimiz ise, değişmemize sebep olanların fizikselden önce ruhsal anlamda gerçekleşir! 'Çocuk işte' ya da 'çocukluk bu yahu' deyip geçmemek gerekiyor. Geçen akşam Meltem Gürle hocanın, anısını anlattığı bir denemesinde çocukluktaki travmalarımıza değinirken çocukların birbiri üzerindeki etkisinin yoğun olduğunu söylüyor. Çok haklı bir söylem! Hatta çocuklar, yetişkinlerden daha acımasızdır. Ağızlarından çıkan kelimeler, hareketleri, fiziksel temasları, düşünceleri yaşıtlarının canını yakmada birebirdir. Benim de bu tür davranışlara maruz kaldığım oluyordu, o çağlarda! Hatta hepimizin! Hayallerimiz, dünyanın gerçeklerinden uzak masumiyetimiz, oyunlarımız, adını aşk koyduğumuz ilk deneyimler, aile kavramının zihnimizdeki ilk izlenimleri, yere düştüğümüzde kalkma çabalarımız, mahalle arasındaki dostluklar, yetişkinken sudan sebep dediğimiz ama çocukluk vakitlerinde düşman olmak için kanlı bıçaklı diş bilemeler... Adına ne demek istiyorsak diyelim! Fakat benim söylemlerim derinden! Okuduğum her bir cümlesinde parça parça yaşadığım çocukluğumu anımsadığım, şehir değiştirdikçe ardımda bıraktığım yarısı iliklenmiş arkadaşlık bağlarımı sorguladığım bir kitap! Konusuna nasıl değinilir bilemem ama ruhuma inceden inceye değinen bu kitabı iyi ki okudum. @turgaykskn in kaleminden bir ilk kitap #azadamlayakalandık Birazcık otobiyografik unsurlar da barındırdığını hissettiren bu kitapta bir çocuğun, mahallesini, okulunu, ilk aşkını, çocukluğun acımasız çocuklarını ve ailesini okudum. Adeta bir mahalleyi tepeden izledim, kitabı okurken. [Kaynak: instagram.com/p/CLG_CAXJIvt/?...]

Az Adamla YakalandıkTurgay Keskin · Notabene Yayınları · 021 okunma

·

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.