Yaşarım Kemalim benim. Seni ne çok sevdiğimi biliyorsun. Malum en çok kitabını okuduğum yazar sensin. Belki bir çok okurun kolayca içine giremeyeceği ya da sıkılacağı betimlemelerinin aşığıyım ben. Her bir kitabın ayrı bir kültür ayrı bir folklör hazinesi. Ama şunu söyleyim bu kitabın birazcık diğerlerine göre sönük kaldı bende. Ama bu şu demek değil, bu kitap kötü. Yok, ne haddime. Aksine yine güzel bir kitap. İnsanlığın geldiği noktayı anlatman, İstanbul'un betonlaşmayla birlikte özünü de insanlığını da kaybettiğini anlatman, bize yine bilmediğimiz, toplumun bir kesiminin hayatlarını sunman yine takdire şayan. Dağın Öteki Yüzü gibi efsane bir üçlemenle, İnce Mehmed gibi kült bir eserinle kıyasladığım için bazen beklenti kaynaklı hafif bir memnuniyetsizlik oluyor bende.