Kitaplar hep aynı kalıyordu.
Başlangıç, gelişme ve -sayfalarca ileride- son. Bir kitap olduğu yerde durur, hep aynı yerde, hep aynı biçimde, birbirini izleyen kusursuzca dizilmiş cümleler hep orada, öylece beklerdi. Kitaplara güvenilirdi, hep emre amadeydiler. Sonra da... Ama gerçek hayattan ne kadar farklılar, diye düşündü...
Sayfa 221 - GünışığıKitabı okudu
·
26 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.