Kitap , yaldızlı padişahlar tarihi değil halkın tarihidir. Parmakları kıtır kıtır doğrananların , derisi yüzülenlerin , suya atılanların , boğdurulanların, başı kesilenlerin tarihi …Osmanlı devletinde farklı düşünce ve inançtan olan insanların öldürülmesine dair padişah fermanları , şeyhülislam fetvaları , padişahların bölge yöneticilerine gönderdiği mektuplar ve vakanüvislerin notları gibi belgelere ve tarihi olaylara yer veriliyor . Kafir , zındık , gavur ,dürzü , kızılbaş , rafızi... Hayır hakaret etmiyorum . Bunlar bir dinin, kendisini merkeze koyarak , başka inançlara hakaret etmeyi kendisine hak görmesinin sonucu oluşan kavramlar ya da o inançların isimleri ...Hoşgörü , sevgi gibi kavramların temel olduğunu söyleyen, ancak kendi içinde dahi farklılıkları kabul edemeyen bu durum , tarihte hakaret haline gelen kavramların yanı sıra ölümle de sonuçlanmıştır. Belli bir dinin belli bir mezhebine aykırı davranması gerekçesiyle , insanlar tek tek ya da toplu olarak öldürülmüş, göçe zorlanmış ya da ülkelere savaşlar açılmıştır.Benmerkezci her bakış açısında “benim düşüncem , benim kültürüm , benim inancım doğru ...” tavrını görebileceğimiz doğrudur . Bu tavırla tarihte bu “benmerkezci “ bakış açısı “ farklı düşüncelerin , farklı inançların ve farklı davranışların “ engizisyonlar , kanunnameler, fetvalarla ete kemiğe bürünerek, farklılık bir suç niteliği kazanmıştır .İşte bu kitap , Osmanlı devletinde var olduğu iddia edilen, “sevgi ve hoşgörü “kavramlarıyla uyuşmayan, öldürme eylemlerini belgeleriyle okuyucuya sunuyor . Peki bu insanların öldürülmesine neden olan suçlar (?) neler ? -Kızılbaş Rafızi Hurufi olmak -Rafızi kitapları bulundurmak -Oruç tutmamak ,namaz kılmamak ,hutbe dinlememek -Saz çalıp ,semah dönüp , cem yapmak -Yunus Emre’den deyişler söylemek -Yezid’e lanet okumak -Ebu Bekir, Ömer, Osman’ı sevmemek -İsa’nın Muhammed’den üstün olduğunu ileri sürmek -Ezan okurken bin kez de çağırsan “bizden sana gelecek olan yoktur” demek -“Kalabalık cennetten ,tenha cehennem yeğdir.” demek -Şarap içmek, -Ahirete inanmamak -“İnsan ,tanrının bir parçasıdır ona tapmak gerek” demek -Emir olmadığı halde başa yeşil sarık takmak - “Rum eyaletinde Mehdi” geleceğini söylemek -Kös ve nakkare çalarak şehirde gezmek -Hallac-I Mansurun haksız yere katledildiğini söylemek. İnsanın kişiliğini beslemeyen , ona değer katmayan , çocuğa tacizi meşru , kadına şiddetti zorunlu sayan , farklılıklara bırakın saygıyı onu savaşarak yok eden bir din hoşgörü ya da sevgiyle ilgili, göksel bir şey değil olsa olsa T. Hobbes’un “Homo homini lupus.” sözünün bir yansımasıdır.

Osmanlı Engizisyonu - Zulmün TarihiAli Yıldırım · Kalkedon Yayıncılık · 200839 okunma

··

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.