Çoğumuz, sızdıran bir kabı dolduracak kadar sevgi talep eder dururuz. Dışsal bir kaynaktan her sevgi alıyormuş gibi göründüğümüzde, özellikle de başka bir insandan, sevginin kendi dışımızda bulunabileceği inancı daha da güçlenir. Bu yüzden sevgi ya da onay alma hissinin doğasına bir “sızıntı” vardır. Yaygın sızıntılar, sevgiyi kaybetme korkusunu, sevgisine ihtiyaç duyduğumuzu hissettiğimiz kişilere gücenmeyi ya da kızmayı ve doğamız gereği zaten olduğumuz sevgiyi görmemek gibi basit bir eylemi içeriyor.