İlk şunu söylemek istiyorum: yazarın hayal gücüne ve yaratıcılığına hayran kaldım. Bunun yanında hafızasının sağlamlığı, anılarını eksiksiz hatırlayabilmesini ve bunları resme döküş şeklini de hayranlıkla okudum. Çizimler çok başarılıydı. Epileptik, trajik ama eğlenceli olmayı başarmış bir grafik roman bana göre. Epilepsiyle savaşın kişisel olmadığını, ailenin de içinde olduğunu ve epilepsinin ailedekilerin hayatını da yönlendirdiğini başarıyla aktarmış. Yazar-çizer, epilepsi konusuyla sınırlı kalmamış, başka konuları hatta tarihteki bazı olayları da anılarının arasına eklemiş. Duygulandırdı, gülümsetti, bazen karamsarlığa yol açtı ama iyi geldi. ~spoiler~ Kitap, epilepsi hastası Jean Christophe ve ailesinin hastalıkla savaşını konu ediniyor. Bunu kardeşi Pierre François'in gözünden yapıyor. Ailesi Jean'i iyileştirebilmek için her yolu deniyor, ne yazık ki işe yaramıyor. Aksine onu daha da hırçınlaştırıyor, isyana yönlendiriyor. Kitabın sonunda abi-kardeşin aslında birbirine ne kadar ihtiyacı olduğunu ama Jean'in hastalığı yüzünden birbirinden kopuşlarını görüyoruz, ne kadar yalnız hissettiklerini anlıyoruz. Zavallı Jean Christophe, keşke ailenin iyileşmen için ne kadar gayret gösterdiğini görüp biraz da olsa çabalasaydın. O zaman Fafou bu kadar yalnız hissetmezdi. Ve tabi sen de.

EpileptikDavid B. · Karakarga · 201725 okunma

·

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gülbin