"Rüzgarın acı kokuları topladığı, ormanları gezindiği, çiseli çiseli süründüğü, denizin kabarıp kıyılara çıktığı sonbahar kış demlerinde narçiçeği özlemini duymak boşunaydı. Bitmiş bir aşk gibi... Dönümsüzlüktü bu. Her dönümsüz, bir acı tortu bırakırdı. Gidenin geride bıraktığı gri çöl... Islak tenha bir demiryolu, tren kim bilir ne zaman dönecek? Bilseler gitmekle gelmek arasındaki uzaklık zamanla nasıl daralır... Nasıl hatırlanmaz olur gidenler.
Sayfa 22Kitabı okudu
··
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.