Ah Didem Madak,
Kalbim avuçlarında esir şimdi ama
Sen yoksun, ellerin yok.
Sonsuz bir sessizliktesin,
Anne kokusuna kavuştun mu?
Kim bilir,
Hüzün değil sevinç kokuyordur toprağın
Sen ki bir annesin evladını düşünen
Şimdi anne acısını miras bıraktın kızına
O da kim bilir kaç şiir yakacak senin ardına
Kaç gözyaşı ve özlem bırakıyor kalbinin kıyılarına
Sensiz öğrenecek anneliği o da senin gibi
Kim bilir kaç defa anacak seni gözyaşlarıyla
Artık bizim de bütün üzgün oluşlarımızın adı:
Didem..
