Lise yıllarımda öğretmenlerimin tavsiyesi ile Dostoyevski’nin birkaç kitabını okumuştum. Hatta bunlardan biri de Dostoyevski’nin son basamaklarından biri sayılan Suç ve Ceza idi. Aradan yıllar geçti. Yakın zamanda Stefan Zweig’in Üç Büyük Usta’sını okuyunca anladım ki Dostoyevski birkaç kitabı okunup rafa kaldırılacak bir yazar değil. Kafamda külliyatını bitirmek istediğim yazarlar arasına koydum onu da ve kronolojik sırayı gözeterek İnsancıklar’dan başladım okumaya. Dostoyevski’nin genç yaşta yazdığı ilk kitabı. Kitap yayımlanmadan önce Bellinski kitabı okuyor ve Dostoyevski’ye övgü dolu sözler söylüyor. İlerde büyük bir yazar olacağını öngörüyor. Kitap, iki ana karakterin mektuplaşmalarından oluşuyor. Varvara ve Devuşkin. Varvara ailesini kaybedince kimsesiz kalan bir genç kız. Devuşkin de 50’li yaşlarda yalnız, 6. dereceden memur.( o dönemde Rusya’da memurlar 14 farklı şekilde derecelendiriliyormuş) Devuşkin ve Varvara aynı avluya bakan farklı dairelerde kiracılar. Devuşkin Varvara’nın koruyuculuğunu üstlenmiş. Ona hamişim, güvercinim, kızım diye hitap ediyor. En büyük dertleri fakirlik. O kadar fakirler ki ev kiralarını ödemekte zorlanıyorlar. Doğru düzgün giyecekleri yok hatta bir bardak çay içmek bile onlar için lüks. Devuşkin cebindeki son parayı bile kendisi sefalet içinde olmasına rağmen Varvara’nın ihtiyaçları için harcıyor. Aralarındaki sevgi ve merhamet mektuplar sayesinde büyüyor aslında yüzyüze de görüşüyorlar fakat yazar bu anlardan hiç bahsetmiyor. Birbirlerine bu kadar bağlanmışken Varvara’nın karşısına onunla evlenmek isteyen varlıklı bir adam çıkıyor, ona evlenme teklif ediyor, Varvara içinde bulunduğu yoksulluk ve kimsesizlikten kurtulmak için bu teklifi kabul ediyor. Ancak Devuşkin bu kararı kabullenemiyor. Onu kaybetmek istemiyor. Varvara evlenince mektuplaşmaya devam edemeyeceklerini biliyorlar, veda mektupları da oldukça duygusal. Mektuplardan anlaşılan bu küçük var olmaya çalışan insanların en büyük dertleri fakirlik. Bir de kitap okumayı çok seviyorlar. Okudukları kitapları birbirlerine gönderiyorlar. Bu kitapların da çoğu Dostoyevski’nin çok etkilendiği Puşkin kitapları. Ayrıca Gogol’a da özellikle Palto’ya gönderme yapılıyor. Mektuplar dönemin( 1850’li yıllar) Rusya’sını resmediyor. Peki bu resimden ben ne anladım: Toplumsal sınıf farklılıkları var. Hatta insanlara buna göre hitap ediliyor. Zengin ve fakir arasında bir uçurum var. Bu fakir insanlar temel ihtiyaçları için bile eşyalarını rehin bırakarak tefecilerden borç para dileniyorlar. İnsanların büyük kısmı sevgi ve merhametten yoksun ya da sistem öyle olmalarını zorunlu kılıyor. Bütün bu yokluğa rağmen okumaya edebiyata değer veriyorlar.

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 201861,9bin okunma

·

113 görüntüleme

cagla

@Kayaacagla ·

27 Mart 2021 21:49

Merhaba ben hamiş kelimesinin dipnot belirtmek için kullanıldığını biliyorum. Orada Varvara'ya sesleniş için değil de mektubunun sonunda kısa bir not yazdığını belirtmek için kullanıyordu. Belki de benim hatam vardır yine de düzeltmek istedim.

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar Mete