Kitabı beğenmedim. Arka kapak yazısı ilgimi çekmişti ama kitabın sayfalarında o ilgimin bütününü kaybettim. Kitap günümüzle geçmiş arasında kayıyor sürekli. Yazarın bu geçişlerde başarılı olduğunu düşünmüyorum. Sürekli belirsiz bir gel git halindeydi. Kitabı okurken bir yandan da arada yıllarla birlikte baş karakter Nicole ve arkadaşlarının yaşlarını hesaplamaktan olayları kronolojik olarak dizmeye çalışmaktan içim şişti. Anlatımını beğenmemekle birlikte baş karakter Nicole beni yer yer sinir krizlerine sürükledi. Bencilliğin beden bulmuş haline rağmen bazı yerlerde kendisine olan öz saygısı o kadar sıfırdı ki. Kendimi Nicole’ün yerine koymaya çalıştım, o da olmadı. En yakın arkadaşı ve kocası tarafından aldatılmayı bu kadar kolay hazmetmesini aklım almıyor resmen. Onun yerinde olmayı hiç istemezdim ama eğer onun yerinde olsaydım ikisini de affedebileceğimi hiç zannetmiyorum. Bunun dışında kitapta ‘esas adam’ olarak lanse edilen Aidan meselesinden bahsetmek bile istemiyorum. Aidan sürekli ilişkide hatalar yapıp geri dönüyor ve ne hikmetse Nicole hep kolları açık onu bekliyor. Aralarındaki ilişki kitapta çok özel, kırılgan bir aşk gibi anlatılsada bence ilişkileri yüzeysellikten öteye geçmeyen, vücuttan bir hastalık gibi atılması gereken bir ilişkiydi. Kitapta tek hoşuma giden şey Nicole-Julian arasındaki dostluk ilişkisiydi. Böyle arkadaşlık ilişkileri benim için çoğu kitapta romantik ilişkilerden daha göz kamaştırıcı ve mutluluk verici gelir. Onların dostluğunda da aynı duyguları hissettim. Kitapta tek duygu dolu olduğum anlar ikisi arasındaki anlardaydı.

Sen, Ben ve Onca YılAmy Silver · Pegasus Yayınları · 201649 okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

bucky