··
789 görüntüleme
Şu an okuduğum Normalliğin Deliliği isimli kitapta şöyle söylüyor toplama kampında işkence görmüş bir Polonyalı, “İnsanları öldürebiliyorlardı ve bunu yaparken gayet normaldiler..." Bunca savaşı, katliamı, kıyımı 'normaller' yaptıysa kimlerdi bu 'deli' diye yaftalanıp hastanelere kapatılanlar?
Yine düşündürdün, yine çok kıymetli satırlar okuttun. Zihnine, kalemine, her şeyden önemlisi o hassas kalbine sağlık. 🖤
2 önceki yanıtı göster
Günaydınlar:) Ne güzel birbirini tamamlayan iki alıntı bırakmışsınız, ikisi de çok güzel ve çok doğru.. Toplama kamplarında insanları insanlık dışı muameleye maruz bırakanlar aslında hastalıklı, hem de başka türlü bir hastalık tedavisi falan da yoktur.. insanlık için onları kapatmak lazımdı her neyse :( .. Teşekkür ederim yorumlarınız için. :)
🎀🤍💝
Çelik sinirleri olan tatlı kitap kurdu. 🌸 Eline sağlık. Bir kez daha sarıldım sana sımsıkı.
🥰💙
Çok teşekkür ediyorum Neşe beğenmene çok sevindim. 🧡🧚🏻♀️🧡
Gerçekten çelik sinirler gerektiren bir kitaptı... 😊
İşte acılar içinde bir özyaşam öyküsü. Nasıl bir hayat yaşamış gerçekten. Yaşadığı acılar, onu öldürmemiş adeta güçlendirmiş. Her halde bu kadar güçlü olmasaydı, kapatıldığı o hastanede sağlıklı bir şekilde çıkamazdı. Kim ne derse desin, bence kadınlar daha güçlü. Her şeye rağmen ayakta kalmayı başarıyorlar. Ellerine sağlık canım. O kadar güzel anlatmışsın ki, yazarın hayatını merak etmemek elde değil. Bu arada, nasıl bir müfettişe denk gelmişse, kadın en sonunda çıldırmış :)) Neyseki artık o müfettişler yok. Bizler sağlam bir şekilde eğitime devam ediyoruz :)
Ne sordu nasıl zora soktu müfettiş acaba ki sınıftan kaçmış, bunun sonucunda da hemen hiçbir şey yapmadan hastaneye kapatmışlar. Ne acımasızca...
Yazarak daha da iyi olmuş sanırım. :) Çok teşekkür ediyorum Sultan hocam beğenmene çok sevindim. Teşekkür ediyorum 🫂❤️🫂😍
Tam çıldırmalık hayatmış. Yazmasın da ne yapsın garip? Sen kitaba başladığında zaten çok merak etmiştim hayatını, paylaştığın alıntılar ve incelemelen sayesinde de öğrenmiş oldum, olduk. İlerleyen zamanlarda okurum muhakkak. Eline sağlık. Senin yazdıklarını okumak ayrı zevk 🌼🤍🥰
Sana demiştim ya hani “akıllıyı deli eder bu hayat” diye, işte kitap cümlenin tam anlamını doldurdu sahiden de... Ama Janet Frame kendini koyvermemiş, bir an önce kurtulmanın yoluna bakmış ve başarmış da.. Garip üzücü bir hayat öyküsü 😿Umuyorum zaten kitabı sen de beğenirsin.. 💛
Yorumun için de ayrıca teşekkür ediyorum biricik, beğenmene çok sevindim. ❤️🧚🏻♀️💛
《Merak ediyorum “şizofreni” tanısı konularak, şizofreni için kurumsallaştırılmış bir hastahaneye sekiz yıl boyunca(veya süresiz) kapatılsak, sürekli “deliymişiz” muamelesi gördükten sonra kaçımız akıl sağlığını koruyabilir/di?... 》hapishane/hastane düşüncesine bile katlanamazken bu soruya koruyabilirim demek zor. "Başka insanlarla kaynaşmaktansa yazı yazmayı, hayal dünyasını keşfetmeyi tercih ediyordum." Biz de okumayı tercih ediyoruz, kaynaştıklarımız bizi haşladılar... emeğine sağlık🤗
Hem de ne haşlama bazılarından sonra derimiz yüzülecek kıvama geldi.. 🤭🙉Okumaya devam başka türlü mevzunun içinden çıkamayacağım ben yoksa:)🤗🙏🏻♥️💕Teşekkür ederim matmazel 🌼💕♥️
Demetimmm, beğendim fakat ancak okuma fırsatım oldu. Öncelikle kalemine sağlık, bazen diyorum kiii şöyle güzel incelemeler olsa da kitabı okumuş kadar olsam. Senin incelemen de o kategoriye giriyor, emin ol bayıldım. Konuya gelirsek, seninle bahsettiğimiz acıdan güçlenip "zeyna" olma durumu söz konusu anladığım kadarıyla. Benim asla yetenekli olmadığım bir konu( hoş çoğu konuda yetenekli sayılmam da bu hepten mümkün değil) beni o hastaneye iyi ki kapatmadılar zira orada ölür giderdim. Kendimde, ne deli olmadığımı ne de küllerimden doğacak gücü bulamazdım. Delisin derlerdi inanır boyun bükerdim. O yüzden hastasıyım böyle kutsal beyinlerin. Yapamadığımı yapan ve gün yüzüne çıkan bütün güzel insanlara imreniyorum. (Yalnız incelemeyi incelemek gibi oldu biraz ama içimden geldi yazdım idare et🤗💝) Kalemine, aklına o çok sevdiğim yüreğine sağlık🌸👌
Zeyna olmak mevzusu bizim kapılarımızı fena şekilde zorluyor, sanırım ben de senin gibi düşünüyorum, mücadele etmek epey zor hatta pek zor olurdu Gökçenim.🥺Beğenmene çok sevindim, kıymetli yorumunla da inceleme boşlukları tamam oldu, asıl senin kalbine yüreğine, sağlık.. ❤️🤗🧚🏻♀️❤️
2 sonraki yanıtı göster
Anlaşılamayanın sürekli öteki konumuna düşürülmesi ne kadar kötü bir şey.. Bir de sırf bu gibi nedenlerle "deli" yaftası yemek ve 8 yılını bir akıl hastanesinde geçirmek..
Kitabı gerçekten merak ettim,
güzel incelemen için teşekkür ederiz😊✨
Hakikaten haksız ve acımasızca ...
Çok teşekkür ediyorum Esma, beğenmene çok sevindim. 😊
İsimler değişse de hikâyeler değişmiyor. Benzer şekilde tutunamayıp yazıya (özelinde de edebiyata) sığınan çok yazar var. Yazıyı bir savunma biçimi, bir sığınak, vefalı bir dost olarak değerlendiren bu insanlar sesine ancak ses bulabilmişler, boğulmadan hayata tutunabilmişler. İncelemeyi okuyunca aklıma ömrünün bir kısmını Psikiyatri kliniğinde geçiren bir diğer yazar 
Robert Walser geldi. Onun da ayrı enteresan öyküsü var. Janet Frame'in ayrı trajik, ilginç bir öyküsü varmış. Empati yapılması bile çok zor bir durum. Diğer kitabı da çok etkileyici bir içerikte olacaktır konusu itibariyle diye düşünüyorum. Bir gün denk gelirsem, nasip olursa okumayı düşüneceğim kitaplar gibi görünüyor.
Bu bilgilendirici incelemeyle bizlere faydalı bir tanıtım yaptığınız için teşekkür ederim, emeğinize sağlık.
Öncelikle çok teşekkür ederim, beğenmenize çok sevindim. 😊
Janet Frame gibi sekiz yıl gibi bir süreyle akıl hastahanesinden çıkmayı kotarabilenler, bir ömür kalanlara göre “şanslı” bile sayılabiliyor... ne acı ki. Robert Walser’in kitaplarını da en yakın zamanda okunacaklar listeme alıyorum yorumunuz için ayrıca teşekkür ederim.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.