Normalde öykü okumayı sevmem, kitaplarda da öyle kolay kolay ağlamam. Ama ilk öykü olan Yaman Adam'ı bitirdiğim anda gözlerim dolu dolu kitabı kapattım ve "Ben ne okudum lan!" dedim. Evet "Lan!" da dedim. Ve okurken de çok sinirlendim, boğazım düğümlendi. Daha önce Unamuno'nun Sis romanını okumuştum ve kitaba cidden âşık olmuştum. Behçet Necatigil zaten şairliğinin hakkını vermiş muazzam bir çeviri yapmış her iki kitap için de. Kitaplar hem akıcı hem de duygu dolu çevrilmiş. Unamuno'nun kitaplarında insan psikolojisi o kadar ince işlenmiş ki... Eğer biraz da bu alana hakimseniz 'evet şu an bu karakter şu karaktere şu manipüle tekniğini uyguluyor' diye psikologculuk da oynuyorsunuz. Belki siz öyküleri okurken benimle aynı şeyleri hissetmezsiniz ama eğer benim gibi sevilmemişliğin, can yakıcı bir sevginin hatta zorbalığın mağduru olmuşsanız ve ruhunuz böyle dramatik nidâlara yatkın bir hâle gelmişse eminim sizin de boğazınız düğümlenir. Bir de Oscar Wilde'ın De Profundis'ini okurken böyle sulu göz olmuştum. Velhasılkelam böyle içinde insan ilişkileri, psikoloji, aşk, felsefe gibi konuları barındıran lirik kitapları seviyorum. Unamuno da istediklerimi veren bir yazar. Diğer öyküleri de çok hoştu. Sadece bir-iki öykünün sonu yeterince tatmin etmedi ama genel anlamda iyiydi. Bu kadar.

Yaman AdamMiguel de Unamuno · Can Yayınları · 2019592 okunma

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

artbutcute