Gönderi
Altın saçlı çocuğuma
Küçük prens bugüne kadar benim için bir güle tapan, küçük bir gezegen de güneşin batışını izlemeyi seven -hatta günde kırk kez izlemişliği var- ve soru sormaya bayılan fakat sorusuna cevap verilmeme şansını tanımayan halk ağzıyla bana göre bir veletti. Ne zaman ki duygularının benim içimde bıraktığı izleri fark ettim, o zaman küçük prense aslında tapan bir insan oldum. Yazarın bize yansıttığı bir çocuk hikayesi değildi, yazar bizim 'büyüklerin ne kadar ahmak' olduğunu hissetmemizi istedi. Büyükler ahmaktı.. hep çocuk kalmalıydık. Ne zaman akla gelen ilk şeyleri ve yaşanması kesin olanı düşünürsek o zaman büyürdük. Oysa ki hayat yaşanılan ve görülenden fazlasıydı. Bu kitap beni altın saçlı çocuğa aşık etti. Çoğu kez fanusta ki gül olmak istedim. Gururlu gül.. veya belki yalnız kral, kendini beğenmiş, dakika da bir gün doğumu ve batışı nedeniyle feneri yakmakla yükümlü o bekçi.. kitabı daha önce okudum, fakat bu yaşımda daha da etkilediğini söyleyebilirim. Kesinlikle okunması gereken bir eser.
Altın saçlı çocuk, belki pelerini yoktu ama onu saran ve rüzgarda haraket eden bir fuları vardı. O benim ilk kahramanımdı. Yazar Antonie de Saint-Exupéry 'e ve çevirisini yapan Cemal Süreyya & Tomris Uyar ' a saygılarımı iletiyorum.. çok teşekkürler.
" Bir süre yıldızın tam altında bekleyin. Karşınıza bir çocuk çıkıyorsa, gülüyorsa, altın saçları varsa, sorulara karşılık vermiyorsa, biliniz ki odur. O zaman n'olur yüreğime su serpin. Haber salın, geri döndüğünü bildirin bana."
··
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.