On beş yaşındaki Cun' un kişisel menkıbesini bulma hikayesi diyebilirim. ''Asıl olan yolun sonuna ulaşmak değil, o yolda yürümektir'' Küçük yaşta evden ayrılıp kaçak mallar satarak hayat mücadelesi veren, inşaatlarda yiyen, köprü altlarında uyanan bir çocuk Cun. Zor olan fiziki şartların yanında bir de ön yargılı ki hayata karşı sorma gitsin.Bunlarda yetmezmiş gibi annesine, babasına, hayata, her şeye alerjisi var :) Günün birinde yaşlı bir adam Cun a ''sende bir şişman görüyorum'' diyor ve dizleri kalçalarından daha geniş olan Cun' u şişman olduğuna ikna ediyor ve tabii bu biraz zaman alıyor ki önce Cun vazgeçsin ve Şominatsu usta zaman zaman ona öğütler versin, doğru yolu göstersin, onu bir çamur gibi şekillendirsin.Sonunda Cun, götlü göbekli kilosu yerinde başarılı bir sumo güreşçisi oluyor ki, aslında üç sene öncesine kadar sumo Cun için ''nefret ettiklerinin zirvesi,bayağılığın doruğu, tiksintinin Everesti idi.Ama hayat işte, adama ''mawashi'' giydirip ''dohyo'' ya çıkartır. Sayfa sayısına göre bence epey etkili bir hikaye, mesajı metaforu bol ve anlaşılır, diyologlar akıcı. Cun un baba tasviri ve okuma yazma bilmeyen annesiyle olan mektup alışverişi çok etkileyici ve hüzünlüydü. Yazarın hayat mücadelesini sumo güreşi üzerinden vermesi güzeldi. Güzel başlayıp güzel biten bir kitaptı... Gideri var

Şişmanlayamayan SumocuEric Emmanuel Schmitt · Doğan Kitap · 2012443 okunma

·

129 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hank chinaski