Pandemi dolayısıyla gidemediğim tiyatroların acısını çıkarmalıydım. Hem, uzun zamandır bir tiyatro metni de okumamıştım. Yıllardır Türk edebiyatındaki tiyatro eserlerine göz gezdirirken (meslek gereği bunu yapmalıydım) sıkça görüyordum Güngör Dilmen ismini ve onun "Canlı Maymun Lokantası" kitabını. Tesadüf odur ki, bugün bakasım geldi Nadirkitap sitesinden, sahaflara de epey gitmemiştim. Yine ne tesadüftür ki, en uygun kitap benim epey yakınımda (yürüme yoluyla 25 dakika) bir kitapçıymış. İlginçtir, o sokaktan birkaç defa geçmeme rağmen hiç dikkatimi çekmemiş orası. Sokağa girdiğimde bütün sokağın iki tarafında da kitapçıyla aynı ismi taşıyan dükkanlar (x inşaat, x züccaciye, x avukatlık vs.) gördüm. Biraz tırsmadım değil, kendileri bütün sokağı ele geçirmişti! Neyse ki kapıyı çalıp içeri girdiğimde (bir apartman dairesiydi burası) beni güleryüzlü bir beyefendi karşıladı, kendisinin yıllardır biriktirdiği arşivi satmaya dair bir kitapçı oluvermiş zamanla. Ee, belli ki işi büyütmüş, kitaplara pek gereği kalmamış da olabilir :). Bu girizgahtan sonra kitaba geçeyim, 80 sayfalık bir tiyatro metni Canlı Maymun Lokantası. Güngör Dilmen ömrünün büyük kısmını Amerika'da geçirmiş ve bu metni de orada yazıp ödül almış. Genelde tarihi ve mitolojik unsurlar ağırlıklı metinler yazmış olmasına rağmen bu metni kendi tarzına göre de epey farklı gözüküyor: Nereli olduklarını bilmesek de batılı bir çiftin (Mr. ve Mrs. Jonathan) balayında Hong Kong'ta maymun yenen bir lokantada geçirdiği vakit. Konu bu açıdan oldukça ilginç duruyor, değil mi? İki perdeden oluşan bu eserin güldürü unsurları ağırlıklı olarak ilk perdede, ikinci perde ise daha ağır, iç mesajları olan bir şekilde devam ediyor. Bu çifte hizmet eden bir garson, yan masada bir şair olan Wong Bey ile onun aşığı Bayan Lülü var. Spoiler olmaması için fazla anlatmak istemem. Metinde hoşuma giden en önemli unsur, komedi unsurunun ciddi meselelerle harmanlanmasındaki başarı. "Güldürürken düşündürme" klişesi yerine "mesajı eksik olmayan, içi dolu güldürü" demeyi tercih ediyorum buna. Gülünecek yerde gülünüyor, sonlara doğru gülmece azalırken insanlar derin düşüncelere dalıveriyor. Batı insanının doğuya ne derece küçümseyici bakabildiğini, doğu insanınınsa bunu yüzyıllardır gördüğü ve bununla savaştığı, isyanlar çıkardığı halde batı tarafından umursanmayışı bence çok güzel işlenmiş. Bu durum sembolik ögelerle de desteklenmiş durumda, onu da anlatmayayım :). Umarım pandemi biter, biz de tiyatrolarımıza tekrar kavuşuruz. Bu metin çok iyi geldi bana, yorgun günün sonundaki sıcak duş misali. Teşekkürler Güngör Dilmen, saygıyla anıyorum seni.

Canlı Maymun LokantasıGüngör Dilmen · Şiir-Tiyatro Yayınları · 1980274 okunma

·

224 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Batu