Kitaptan bir yerle başlayayım anlatmaya.
"Aaaah çocukluğum, ah çocukluk arkadaşlarım, ah eski mahallem... Bazen bir şarkı beni eski yıllara döndürüverir...
Alır götürür beni çocukluğuma. Sudan berrak, pamuktan ak, tertemiz çocukluğuma."
Gerçekten de Gezen sürekli bir çocukluğuna, gençliğine yani hep bir öncesine götürülüyor kitapta.
