Asırlardır süren şiddetin küçücük örneklerini izleyen insanoğlu ise türünün ne kadar canavarlasabilecegi konusunda bilgisi varmış gibi dehşete kapılıyordu. Cinayetler, insanın kalbine yerleşmiş öldürme tohumcuğunu çatlatıyor, bu da vahşetin normalleşmesini sağlıyordu. Öldürme eylemindeki vahşet, bir süre sonra vicdan, din , ahlak , millet gibi tül perdelerle örtülüyor, görünmez hâle geliyordu.