" Hakikat aramakla bulunmaz ancak bulanlar hep arayanlardır "
Kitabı okurken Bayezid-i Bistami’nin bu cümlesi devamlı olarak kulağımda yankılandı.
Sevgili Siddhartha yolu, yolculuğu, hayatı ve doğru-yanlış kavramlarını kitabın sonuna kadar sorguladı. En çok kendi içinde akan ırmağıyla yüzleşip cevapları bulmaya çalıştı.
.
Berrak zihnin parlaklığı vardı onda. Soylu bir kişi olmasına rağmen tüm maddi-manevi varlığını geride bırakıp, genç yaşında anlam arayışını tamamlamak için geçmişinden koptu Siddhartha. Bu bile onu takdir etmek için yeterli bir sebep.
.
Benliğini öldürme amacıyla çıktığı yolda en çok çocuk insanlar gibi olmamak için mücadele etti. Kaygılı, sorumsuz, gereksiz dünya dertleriyle meşgul, hazlarına düşkün, basit ve mantıksız düşünceleri olan çocuk insanlar.
.
Ancak Siddhartha’da sayısız günahın ve hatanın tadına baktı, günlerce ızdırap çekmesine rağmen hatalarından vazgeçemedi ve uzun süre bu noktada dirimsel kaldı..
Çünkü;
“ Güzeldi dünya, renkliydi, garip ve gizemliydi! Burada mavi, şurada sarı, orada yeşildi.”
.
Kitabın sonunda sevgili Siddharthanın artık yaşlılık döneminde huzura erişmiş bir birey olduğunu arkadaşıyla sohbetinden anlıyoruz. Kendisi çoğu sorunun cevabını bulmuş, kendini tamamlayarak iç huzuruna erişmiş.
Dilerim arayan herkes Siddhartha gibi tüm sorularının cevaplarına ulaşır.
Keyifli okumalar.
