“O zamanlar - sanırım Jorge Amado’nun bir romanından esinlenerek- çocukların kol bileğine bir yün ip bağlamak çok yaygındı. İp kendiliğinden çözüldüğünde, üç isteğin yerine geleceğine inanılıyordu. Ufaklığı ziyaretlerde her zaman çırılçıplak soyup arıyorlar ve ipi koparıyorlardı. ÇOCUKLARIMIZIN DÜŞLERİNİ BİLE KOPARIP ALMAK İSTİYORLARDI.”